'Back to basics'
Blijf op de hoogte en volg Karin en Boukje
19 November 2014 | Zuid-Afrika, Port Elizabeth
Meer dan een maand voorbij en wij hebben het nog steeds naar onze zin. Er is hier zoveel te doen. We zijn, zoals we in onze vorige blog hadden beschreven, bij een lerares van de school gaan eten. Ze had heerlijke curry gemaakt, welke we op de Afrikaanse manier met onze handen mochten eten. Al haar dochters had ze ook uitgenodigd om met ons mee te eten. Het was erg gezellig en ’s avonds zijn we met twee van de dochters nog even de stad ingegaan om een aantal drankjes te nuttigen. Het verdere weekend hebben we rustig aan gedaan. Zaterdags zijn we naar het natuurpark van Tsitsikamma gereden. Hier hebben we zelfs dolfijnen gespot vanaf de wal! Ook hebben we hier een korte hike gedaan waarbij we via hangbruggen tussen de rotsen door werden geleidt. Een erg mooi natuurgebied. Zondagochtend zijn we hier met een Afrikaanse vrouw van de organisatie naar de kerk geweest. Het had wel iets weg van de charismatische kerk in Groningen. Het was erg leuk om een keer mee te maken maar na meer dan drie uur zaten wij nog steeds in de kerk. Als gasten werden we wel specifiek welkom geheten en na de kerkdienst werden we nog speciaal toegesproken door de dominee in een apart zaaltje met alle visitors. Er werd veel gezongen en gedanst in de kerk. Ook werd er veel gebeden voor mensen en af en toe spraken er mensen in tongen. De preek bestond voor een groot gedeelte uit ervaringen van personen uit de kerk. Wat grappig is om te zien is dat de mensen hier ook helemaal meeleven met de praiseliederen en wat er gezegd wordt. Je hoort dan ook van alle kanten mensen dingen roepen als ‘amen’ of ‘Halleluja’ en etc. De rest van de middag zijn we naar het plaatselijke marktje geweest waar we een aantal souvenirs hebben gekocht. Na veel afdingen, lief glimlachen en knipperen met onze blauwe ogen waren de kooplieden zo om.
Het project is afgelopen week natuurlijk ook gewoon doorgegaan. Afgelopen week hebben we de onderwerpen ‘being a part of a group’ behandeld en nu zijn we bezig met het onderwerp ‘expressing your feelings’. Doordat we de kinderen nu steeds vaker zien merk je ook dat ze steeds meer zichzelf zijn. Dit betekend wel dat we af en toe ietwat strenger moeten zijn doordat je merkt dat sommige kinderen het erg lastig vinden om naar elkaar te luisteren. Ook is het voor veel kinderen moeilijk om over zichzelf te praten in het groepje. Kinderen geven aan dat ze dit niet gewend zijn om te doen. Binnen het project kom je telkens wel weer voor nieuwe verassingen te staan. Bij het onderwerp ‘being a part of a group’ merkten wij dat veel kinderen het moeilijk vinden om samen te werken. Zo lieten wij ze een puzzel maken met het hele groepje waarbij ze het liefst de puzzel helemaal alleen maakten. Het waren maar 6 grote stukken waar ze een vlinder van moesten maken maar zelfs de kinderen van ongeveer 12 jaar waren hier bijna 5 minuten zoet mee. Sommige konden het totaal niet hebben dat ze samen moesten werken en als het dan ook maar even verkeerd ging probeerden ze door middel van negatief gedrag aandacht te vragen (Bijv: op de grond liggen of in krokodillentranen uitbarsten). Wat wij merken is dat het erg fijn is om hier lekker bezig te zijn. Op het project voel je je echt waardevol en nuttig. De docenten hebben het er nu al over dat zij het erg jammer vinden dat we over een paar weken weer weg gaan. Eén van de docenten kwam ook naar Boukje toe om te vragen naar materiaal van ons wat ze eventueel ook zelf kan gaan gebruiken in de klas. Ze vond het namelijk een erg leuk programma en ziet dat de kinderen het erg leuk vinden. Als wij door de school, of op het plein lopen komen er ook vaak kinderen naar ons toe om te vragen wanneer ze aan de beurt zijn. Als ze dan horen dat ze de volgende dag aan de beurt zijn krijgen ze direct een lach op hun gezicht, erg leuk om te zien!
Afgelopen weekend zijn we vrijdag allereerst op safari geweest in Schotia. Super tof was dit! Om drie uur ’s middags gingen we op pad met de Ranger in een terreinwagen. Een open bakkie maar gelukkig zat Boukje op het hoogste puntje. De mannen naast haar hadden gelijk maar verteld dat ze homo waren dus daar kon ze helaas ook niet bij terecht. Toen de leeuwen dichterbij kwamen was het namelijk niet Boukje die de meeste angsten uitstond maar de mannen naast haar. We hebben veel dieren gezien in het park. Neushoorns en leeuwen die heel dicht bij de auto kwamen. Krokodillen en Nijlpaarden badend in het water. Ook giraffen, buffels, olifanten, een springhaas, impala’s, enjala’s, zwijnen, struisvogels, ibus (haha, dit zelfbedachte dier heeft alleen Karin gezien), gnoe, herten en bokjes waren van de partij. Het was super mooi en bijzonder.
Zaterdag zijn we al vroeg vertrokken samen met Thessa, Francis en Dianne richting Hogsback. Tegen al onze verwachtingen in kwamen we uit ergens in the middle of nowhere. Op het moment waarop we dachten dat we nu wel echt verkeerd zouden rijden kwamen we het bordje met ‘Elundini Backpackers’ tegen. De backpackers hostel was erg primitief ingericht. De vrouw van het hostel wilde de backpackers het echte Afrika laten ervaren. Het huisje waarin we slapen is typisch Afrikaans en is grotendeels gemaakt op basis van koeienpoep. Het primitief leven betekende voor ons dus ook dat we ’s avonds moesten douchen onder opgewarmd regenwater. De ton met water werd opgewarmd door een vuurtje. Ook maakten we gebruik van compost-wc. Deze kon je dan ook niet doorspoelen en je grote boodschap werd eens in de week geleegd en gebruikt als compost over het land. Verder was er geen elektriciteit dus het huis werd warm gehouden door een houtkachel en ’s avonds kon je met een lichtje dat brandt op zonne-energie naar je eigen hutje. Het was wel echt even wennen, vooral doordat we het niet verwacht hadden, maar het was een hele ervaring! Zaterdag middag zijn we naar Hogsback geweest voor een hike. We hebben ongeveer vier uur gewandeld. De hike werd nog even spannend doordat Thessa en Francis de weg terug niet meer konden vinden (Op de helft was er een andere uitgang en wij gingen nog even door). Het was bijna een Kris en Lisanne verhaal waargebeurd in Zuid-Afrika maar gelukkig is het allemaal goed gekomen.
Op zondag kozen we er voor om de Xhosa-dag te volgen. ‘Xhosa’ is hier één van de zwarte bevolkingsgroepen. ’s Ochtends zijn we begonnen met het maken van Xhosa bread. Zelf gemaakt en zelf gebakken op een vuurtje bij een Xhosa vrouw in haar hutje (het hutje was ook gemaakt van koeienpoep en dit rook je wel…). De broodjes smaakten overigens wel erg lekker! Het hout hebben we zelf moeten sprokkelen in het bos en op ons hoofd mee terug moeten nemen. Voor de Xhosa vrouw is het normaal om elke dag buiten op een vuurtje brood te bakken en haar eten te koken. ’s Middags nam de vrouw van Elundini backpackers ons mee naar een ander Xhosa dorpje. We moesten achterin het bakkie van de pick-up waarin we van hot naar her werden geslingerd op de weg. Dit is hier heel normaal. Vaak zie je deze bakkies totaal volgeladen met mensen. In het dorpje hebben we een rondleiding gekregen langs de school, kerk, kliniek, mini supermarkt, kippenboerderij en een kroegje. Bij het kroegje hebben we wat gedronken en de plaatselijke donkere mannen vonden het maar al te mooi dat wij daar een drankje deden. Weer terug gekomen bij het hostel traden de meisjes van het dorp nog voor ons op met zang en dans. Wat kunnen zijn enorm goed zingen. Het was echt een topweekend. We hebben nu echt zelf ervaren hoe mensen hier leven en hoe goed wij het eigenlijk hebben in Nederland.
Lieve mensen, weer erg leuk al jullie reacties. Zo zijn jullie toch nog een beetje dichtbij en het doet ons goed om ook iets vanuit het verre Nederland te horen.
Liefs Karin & Boukje
Het project is afgelopen week natuurlijk ook gewoon doorgegaan. Afgelopen week hebben we de onderwerpen ‘being a part of a group’ behandeld en nu zijn we bezig met het onderwerp ‘expressing your feelings’. Doordat we de kinderen nu steeds vaker zien merk je ook dat ze steeds meer zichzelf zijn. Dit betekend wel dat we af en toe ietwat strenger moeten zijn doordat je merkt dat sommige kinderen het erg lastig vinden om naar elkaar te luisteren. Ook is het voor veel kinderen moeilijk om over zichzelf te praten in het groepje. Kinderen geven aan dat ze dit niet gewend zijn om te doen. Binnen het project kom je telkens wel weer voor nieuwe verassingen te staan. Bij het onderwerp ‘being a part of a group’ merkten wij dat veel kinderen het moeilijk vinden om samen te werken. Zo lieten wij ze een puzzel maken met het hele groepje waarbij ze het liefst de puzzel helemaal alleen maakten. Het waren maar 6 grote stukken waar ze een vlinder van moesten maken maar zelfs de kinderen van ongeveer 12 jaar waren hier bijna 5 minuten zoet mee. Sommige konden het totaal niet hebben dat ze samen moesten werken en als het dan ook maar even verkeerd ging probeerden ze door middel van negatief gedrag aandacht te vragen (Bijv: op de grond liggen of in krokodillentranen uitbarsten). Wat wij merken is dat het erg fijn is om hier lekker bezig te zijn. Op het project voel je je echt waardevol en nuttig. De docenten hebben het er nu al over dat zij het erg jammer vinden dat we over een paar weken weer weg gaan. Eén van de docenten kwam ook naar Boukje toe om te vragen naar materiaal van ons wat ze eventueel ook zelf kan gaan gebruiken in de klas. Ze vond het namelijk een erg leuk programma en ziet dat de kinderen het erg leuk vinden. Als wij door de school, of op het plein lopen komen er ook vaak kinderen naar ons toe om te vragen wanneer ze aan de beurt zijn. Als ze dan horen dat ze de volgende dag aan de beurt zijn krijgen ze direct een lach op hun gezicht, erg leuk om te zien!
Afgelopen weekend zijn we vrijdag allereerst op safari geweest in Schotia. Super tof was dit! Om drie uur ’s middags gingen we op pad met de Ranger in een terreinwagen. Een open bakkie maar gelukkig zat Boukje op het hoogste puntje. De mannen naast haar hadden gelijk maar verteld dat ze homo waren dus daar kon ze helaas ook niet bij terecht. Toen de leeuwen dichterbij kwamen was het namelijk niet Boukje die de meeste angsten uitstond maar de mannen naast haar. We hebben veel dieren gezien in het park. Neushoorns en leeuwen die heel dicht bij de auto kwamen. Krokodillen en Nijlpaarden badend in het water. Ook giraffen, buffels, olifanten, een springhaas, impala’s, enjala’s, zwijnen, struisvogels, ibus (haha, dit zelfbedachte dier heeft alleen Karin gezien), gnoe, herten en bokjes waren van de partij. Het was super mooi en bijzonder.
Zaterdag zijn we al vroeg vertrokken samen met Thessa, Francis en Dianne richting Hogsback. Tegen al onze verwachtingen in kwamen we uit ergens in the middle of nowhere. Op het moment waarop we dachten dat we nu wel echt verkeerd zouden rijden kwamen we het bordje met ‘Elundini Backpackers’ tegen. De backpackers hostel was erg primitief ingericht. De vrouw van het hostel wilde de backpackers het echte Afrika laten ervaren. Het huisje waarin we slapen is typisch Afrikaans en is grotendeels gemaakt op basis van koeienpoep. Het primitief leven betekende voor ons dus ook dat we ’s avonds moesten douchen onder opgewarmd regenwater. De ton met water werd opgewarmd door een vuurtje. Ook maakten we gebruik van compost-wc. Deze kon je dan ook niet doorspoelen en je grote boodschap werd eens in de week geleegd en gebruikt als compost over het land. Verder was er geen elektriciteit dus het huis werd warm gehouden door een houtkachel en ’s avonds kon je met een lichtje dat brandt op zonne-energie naar je eigen hutje. Het was wel echt even wennen, vooral doordat we het niet verwacht hadden, maar het was een hele ervaring! Zaterdag middag zijn we naar Hogsback geweest voor een hike. We hebben ongeveer vier uur gewandeld. De hike werd nog even spannend doordat Thessa en Francis de weg terug niet meer konden vinden (Op de helft was er een andere uitgang en wij gingen nog even door). Het was bijna een Kris en Lisanne verhaal waargebeurd in Zuid-Afrika maar gelukkig is het allemaal goed gekomen.
Op zondag kozen we er voor om de Xhosa-dag te volgen. ‘Xhosa’ is hier één van de zwarte bevolkingsgroepen. ’s Ochtends zijn we begonnen met het maken van Xhosa bread. Zelf gemaakt en zelf gebakken op een vuurtje bij een Xhosa vrouw in haar hutje (het hutje was ook gemaakt van koeienpoep en dit rook je wel…). De broodjes smaakten overigens wel erg lekker! Het hout hebben we zelf moeten sprokkelen in het bos en op ons hoofd mee terug moeten nemen. Voor de Xhosa vrouw is het normaal om elke dag buiten op een vuurtje brood te bakken en haar eten te koken. ’s Middags nam de vrouw van Elundini backpackers ons mee naar een ander Xhosa dorpje. We moesten achterin het bakkie van de pick-up waarin we van hot naar her werden geslingerd op de weg. Dit is hier heel normaal. Vaak zie je deze bakkies totaal volgeladen met mensen. In het dorpje hebben we een rondleiding gekregen langs de school, kerk, kliniek, mini supermarkt, kippenboerderij en een kroegje. Bij het kroegje hebben we wat gedronken en de plaatselijke donkere mannen vonden het maar al te mooi dat wij daar een drankje deden. Weer terug gekomen bij het hostel traden de meisjes van het dorp nog voor ons op met zang en dans. Wat kunnen zijn enorm goed zingen. Het was echt een topweekend. We hebben nu echt zelf ervaren hoe mensen hier leven en hoe goed wij het eigenlijk hebben in Nederland.
Lieve mensen, weer erg leuk al jullie reacties. Zo zijn jullie toch nog een beetje dichtbij en het doet ons goed om ook iets vanuit het verre Nederland te horen.
Liefs Karin & Boukje
-
19 November 2014 - 19:04
HaRo Van Der Laan:
Nou da's echt back to the basics! Wat zijn we hier toch een stelletje verwende Nederlanders :)
geniet er erg veel van jongens. Een ervaring en een tijd om nooit meer te vergeten! -
19 November 2014 - 19:06
Willeke:
Yay,
Ben ik een keer de eerste die reageert! Weer zo'n leuk verhaal, en wat hebben jullie al onwijs veel meegemaakt! Ik zou het zo graag overdoen en dan ook voor zo'n lange periode :) Vooral het back to the basics verhaaltje klinkt erg spannend! Wat een ervaring joh, zo uniek! Blijf lekker schrijven want het is onwijs gaaf om te lezen wat jullie allemaal meemaken. En geniet'ervan lieverds, jullie hebben het meer dan verdiend. Nogmaals heeeel erg bedankt voor jullie mooie kaart, het maakte mij zo blij echt gaaf!
XX -
20 November 2014 - 09:45
Joke Reitsema:
Hallo Karin en Boukje,
Het is genieten van jullie verslag en wat jullie allemaal beleven.
Geniet ervan en wees voorzichtig. Verdwaal niet.
Hart.Groet: Joke Reitsema -
20 November 2014 - 22:00
Sarah:
Leuk verhaal!!!! XXX -
22 November 2014 - 16:58
Hoantjes:
fijn dat jullie het zo naar de zin hebben, dan hebben wij het ook.
Geniet!!!!
groeten en knuffels van ons allemaal -
29 November 2014 - 10:24
Mam:
karin en boukje
weer een paar ervaringen rijker!!!
geniet er maar van. we denken aan jullie.
-xxxxxxxxxxx-
-
30 November 2014 - 16:25
Corine Hidding:
Wauw wat weer een paar super ervaringen zeg!!
Dat bijna "verdwaal verhaal" vond ik minder, brrrrr moet je toch niet aandenken in zo'n land!
Blijf lekker genieten!
Liefs uit Assen
-
01 December 2014 - 22:46
Elise:
Wow, toffe ervaring zeg! Geniet ervan en succes met jullie project!
Tot de 20e! -
02 December 2014 - 19:04
Dirkje:
vast een groeizaam stukje land met die compost wc, nu jullie zijn geweest:)
liefs!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
