Afsluiting project

Wat is er weer veel gebeurd de afgelopen weken. Op de school waren de kinderen bezig met de examens. Ons rooster hadden we hiervoor aangepast, maar natuurlijk was er ondertussen alweer van alles veranderd en liep ons hele programma weer door de war. Ook kwamen we erachter dat veel kinderen niet meer op school komen nadat de examens voorbij zijn, ongeveer de helft van een klas is dan nog aanwezig. Dit was dan ook te merken aan onze groepjes. Van de tien kinderen waren er vaak maar vijf aanwezig. Erg jammer, maar we hebben ons er maar bij neergelegd. Eigenlijk ook wel weer logisch dat ze niet meer komen, aangezien de docenten bijna geen les meer geven. Vaak moeten de kinderen zichzelf maar vermaken en zitten dus in de klas niks te doen, spelen een kaart spelletje of rennen de school rond. Het gebeurde ook wel dat wij bezig waren met ons programma en dat er ineens een stuk of tien kinderen naar ons toe kwamen. Ze vertelden dan dat de juf had gezegd dat ze naar ons toe moesten gaan, zodat wij ze konden gaan vermaken. Of de docenten dit echt tegen ze zeiden of dat ze uit zichzelf naar ons toe kwamen weten we niet. We hebben ze maar een bal gegeven om mee te spelen en dat maakte ze helemaal gelukkig!
Afgelopen week hebben we het onderwerp ‘Expressing your feelings’ en ‘Carring about yourself and others’ besproken. Bij het onderwerp ‘Expressing your feelings’ hebben we kaartjes laten zien met verschillende emoties en gevraagd wanneer ze bijvoorbeeld blij of verdrietig zijn. Hele bijzondere verhalen kwamen naar boven. We hebben het onderwerp afgesloten met de emotiebus. Een spel waarbij er één buschauffeur is en de andere kinderen de bus in komen met een emotie op hun gezicht. De buschauffeur en de rest van de mensen moeten deze emotie overnemen. En wat was het grappig, we hebben zo hard gelachen samen met de kinderen. Karin ging helemaal op in het toneelspel van een jongen, toen er ineens een andere jongen de bus in kwam lopen die deed alsof hij gek werd. Hij begon helemaal te schudden. Eerst dachten we even dat het echt was, maar al snel zagen we dat het toneelspel was. Het was zó grappig, jullie hadden erbij moeten zijn! Echt de tranen stonden in onze ogen van het lachen. Echt één van de momenten die we nooit meer zullen vergeten. Bij het onderwerp ‘Carring about yourself and others’ hebben we blindemannetje gespeeld. Het was de bedoeling om voor elkaar te zorgen en elkaar te vertrouwen. Ook hebben we een spel gedaan waarbij vertrouwen heel belangrijk is. Eén kind moest tussen twee personen in komen te staan en moest zich naar voor en naar achter laten vallen. Sommige kinderen deden dit zonder na te denken, andere kinderen hadden hier echt moeite mee en durfden zich niet te laten vallen.
De laatste bijeenkomst hebben we alle onderwerpen kort herhaald. Het viel op dat toch veel dingen wel zijn blijven hangen. Vooral het stop teken hadden ze onthouden. Ze konden dan ook heel goed vertellen wat je moet doen als er gevochten wordt en wat je kan doen als je merkt dat je boos wordt. Ook het zorgdragen voor elkaar konden ze heel mooi terug vertellen. Super tof om te zien dat er onderwerpen zijn blijven hangen. Nu nog hopen dat ze er in de praktijk ook gebruik van gaan maken! We hebben afgesloten met leuke spelletjes uit het programma, of natuurlijk met een leuk potje voetbal.
Afgelopen vrijdag was de laatste dag van ons project. ’s Ochtends hebben we de laatste groepjes nog afgerond en aan het einde van de dag was het tijd om de certificaten uit te delen. Aan het begin van het programma hebben we een certificaat gemaakt waarop na elke bijeenkomst een kind een sticker mocht plakken. Na zes bijeenkomsten was als het goed is het hele certificaat vol. Ook als de kinderen niet alle stickers hadden kregen ze toch nog het certificaat. Van elk groepje hebben we een foto gemaakt met één van ons erop. Deze foto hebben we bij het certificaat aan de kinderen gegeven. Op het plein hebben we aan alle kinderen de certificaten uitgedeeld met daarbij een bedankwoordje. De kinderen waren helemaal enthousiast, het was dan ook een behoorlijke chaos. Gelukkig is het allemaal goed gekomen en hebben de kinderen die er waren hun certificaat en foto in ontvangst genomen. Ze waren helemaal blij en trots! Een meisje vertelde aan Boukje dat ze aan haar moeder had verteld dat ze met ons dit programma deed. Haar moeder vond dit erg leuk. Ze ging nu ook vol trots de foto aan haar moeder laten zien. Een ander jongetje klampte zich aan Karin vast en toen zij vroeg hoe het ging zei het jongetje ‘oh, I’m so happy’. Super waardevol om de kinderen zo trots te zien. Het was echt een hele leuk middag waarbij we ook wel een beetje een dubbel gevoel hadden aangezien het ook bijna tijd is om afscheid te nemen. Gelukkig hebben we voor deze week nog twee sportdagen georganiseerd. Daarnaast gaan wij aanstaande vrijdag nog met de hele school naar het strand, ook nog erg leuk. Maar dat is dan toch echt wel onze laatste dag, helaas..

Afgelopen donderdag waren we uitgenodigd voor de vaarwel party van grade 7, de oudste kinderen van de school. Zij gaan na de zomervakantie naar de high school. De dresscode was ‘casual’, zo was ons verteld maar toen we aankwamen viel onze mond echt open van verbazing. Alles leerlingen zagen er super mooi uit. Allemaal gekleed in gala en helemaal opgedost. De jongens hadden een stoer pak of blouse aan en wat voelden ze zich stoer. Echt fantastisch om te zien. Veel herkenden we niet eens meer, zo anders zagen ze eruit. Toen we de zaal in liepen viel onze mond weer open, want wat zag het er mooi uit. Aan de muren hingen witte kleden, de tafels waren erg mooi gedekt en er stond heerlijk eten. Karin was direct helemaal verliefd op de chocoladefontein die er ook stond. Tijdens het bedank woordje van de directeur werden ook wij genoemd. Het was namelijk ook een beetje ons afscheidsfeestje. Er werd verteld dat wij deel van de school familie zijn en dat ze ons nooit zullen vergeten, super lief! We voelden ons echt gewaardeerd. Van de leerlingen gaven alle docenten een knuffel als afscheid. De leraren stonden allemaal in een rij en wij moesten daar ook tussen komen staan. We hebben alle kinderen een knuffel gegeven. Daarna mochten ook wij er aan geloven en gingen wij alle docenten bij langs voor een knuffel. Sommige docenten werden zelfs een beetje emotioneel, heel bijzonder om te zien. Ze hebben dan ook wel tien keer gezegd dat ze zo blij met ons waren. De rest van de middag hebben we gedanst met de docenten en de kinderen. Wat kunnen zij goed dansen!! Het was een hele leuk middag, we hebben genoten.

In het weekend zijn we lekker in Port Elizabeth gebleven. De rest van het huis ging een weekendje weg maar wij vonden het wel fijn om even thuis te blijven. Sinds twee weken zijn wij namelijk verhuisd naar Caithnessroad waar wij nu met tien anderen in een huis wonen. Het was heerlijk weer dus we zijn zaterdag naar het strand geweest en zondag zijn we met Nicoletta, de vrouw bij wie we eerder in huis woonden, naar de kerk geweest.
Afgelopen weekend zijn we met Thessa en Fransis naar Port Alfred gegaan. Een gezellig sfeervol dorpje aan de kust.

Ook hebben wij inmiddels alweer drie surflessen erop zitten. Het is ons zelfs al gelukt om te kunnen staan. Gisteren hadden we onze derde les en wat hebben wij toch gelachen. We waren echt net twee verzopen katten in het water die telkens weer mee werden gespoeld met de golven. De stroming was namelijk enorm sterk en de golven waren voor ons doen erg hoog. We houden ons hart dan ook vast als we aan aankomende vrijdag denken waarbij we met alle kinderen van de school naar het strand gaan. We gaan het zien..

Liefs Boukje & Karin